- tytułować się
- несов.1) титулова́ть, велича́ть друг дру́га2) (mieć tytuł) титулова́ться, носи́ть (име́ть) ти́тул (зва́ние)
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
tytułować się
Смотреть что такое "tytułować się" в других словарях:
tytułować się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} tytułować siebie nawzajem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Tytułowali się w afektowany sposób. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} nosić tytuł, używać tytułu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tytułować — ndk IV, tytułowaćłuję, tytułowaćłujesz, tytułowaćłuj, tytułowaćował, tytułowaćowany 1. «zwracając się do kogoś wymieniać jego tytuł» Tytułować kogoś prezesem, radcą, profesorem. 2. rzad. «dawać nazwę, tytuł utworowi literackiemu, naukowemu,… … Słownik języka polskiego
tytułować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, tytułowaćłuję, tytułowaćłuje, tytułowaćany {{/stl 8}}– zatytułować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} nadawać tytuł jakiemuś dziełu artystycznemu, naukowemu, publicystycznemu itd. lub jego częściom :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tytułowanie — ↨ tytułowanie się n I rzecz. od tytułować (się) … Słownik języka polskiego
baron — m IV, DB. a, Ms. baronnie; lm M. owie (baronni), DB. ów «w średniowieczu: możnowładca, bezpośredni wasal króla, później honorowy tytuł szlachecki, niższy od hrabiego, w XIX w. nadawany wybitnym przedstawicielom burżuazji; osoba nosząca taki… … Słownik języka polskiego
